Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2008
Δευτέρα 11 Αυγούστου 2008
Πέμπτη 17 Ιουλίου 2008
Σάββατο 28 Ιουνίου 2008
Σάββατο 21 Ιουνίου 2008
Τρίτη 17 Ιουνίου 2008
Σάββατο 14 Ιουνίου 2008
Παρασκευή 13 Ιουνίου 2008
frog, this is for you
Αυτή η αδιαφορία που κάνει τη ζωή αφόρητη για τους φιλήδονους και τους νωχελείς, είναι άγνωστη σ' αυτούς που έχουν μάθει να διαβάζουν...
Δευτέρα 9 Ιουνίου 2008
Κυριακή 8 Ιουνίου 2008
RO....
Μια φορά και έναν καιρό...
...ήταν σε ένα ψηλό δέντρο μια φωλιά με μικρά πουλάκια. Ένα από αυτά θέλησε να εξερευνήσει το έξω της φωλιάς και όπως ήταν φυσικό έπεσε κάτω. Έτσι λοιπόν το καημένο το πουλάκι, όσο και αν προσπάθησε, δεν μπόρεσε να ανέβει στο δέντρο και ήταν καταδικασμένο να πεθάνει από το κρύο. Εκεί λοιπόν που ήταν ξυλιασμένο, πέρασε μια αγελάδα, το λυπήθηκε και άφησε μια κοπριά πάνω του.
Το πουλάκι, ζεσταμένο από την κοπριά, έγινε πολύ καλύτερα και έτσι όπως ήταν ζεστά εκεί μέσα, ένιωσε ευτυχισμένο που σώθηκε και άρχισε να τραγουδάει. Μια γάτα που πέρναγε από 'κει το άκουσε, το έβγαλε από την κοπριά και το έφαγε....
Δίδαγμα : Όποιος σε ρίχνει στα σ***ά, δεν είναι απαραίτητα εχθρός σου...
...ήταν σε ένα ψηλό δέντρο μια φωλιά με μικρά πουλάκια. Ένα από αυτά θέλησε να εξερευνήσει το έξω της φωλιάς και όπως ήταν φυσικό έπεσε κάτω. Έτσι λοιπόν το καημένο το πουλάκι, όσο και αν προσπάθησε, δεν μπόρεσε να ανέβει στο δέντρο και ήταν καταδικασμένο να πεθάνει από το κρύο. Εκεί λοιπόν που ήταν ξυλιασμένο, πέρασε μια αγελάδα, το λυπήθηκε και άφησε μια κοπριά πάνω του.
Το πουλάκι, ζεσταμένο από την κοπριά, έγινε πολύ καλύτερα και έτσι όπως ήταν ζεστά εκεί μέσα, ένιωσε ευτυχισμένο που σώθηκε και άρχισε να τραγουδάει. Μια γάτα που πέρναγε από 'κει το άκουσε, το έβγαλε από την κοπριά και το έφαγε....
Δίδαγμα : Όποιος σε ρίχνει στα σ***ά, δεν είναι απαραίτητα εχθρός σου...
RO
"Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι άνθρωποι φοβούνται τις καινούριες
ιδέες... Δεν τρομάζουν βλέποντας τις παλιές?"
ιδέες... Δεν τρομάζουν βλέποντας τις παλιές?"
ΑΧΡΙΣΤΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
-η πόλη Λα Παζ στην Βολιβία βρίσκεται σε τόσο μεγάλο υψόμετρο που είναι σχεδόν αδύνατο να αρπάξει κάτι φωτία λόγο της αραίωσης του οξυγόνου στη ατμόσφαιρα.
-Η Κόστα Ρίκα,το Λιχτενστάιν και η Ισλανδία είναι οι μόνες χώρες που δεν έχουν στρατό.
-Σε κάθε ήπειρο υπάρχει μία τουλάχιστον πόλη που λέγεται Ρώμη.
-Στην έρημο Ατακάμα της Χιλής δεν έχει βρέξει ποτέ.
-Η Κύπρος είναι η μοναδική χώρα που έχει χάρτη στην σημαία της.Επίσης,η Ελβετία είναι η μόνη χώρα που έχει τετράγωνη σημαία.
-Η Ταζμανία στην Αυστραλία έχει το ποιον καθαρό αέρα στον κατοικημένο κόσμο.
-Στο βόρειο ημισφαίριο υπάρχουν τριπλάσιες χώρες απο ότι στο νότιο.
-Η Δαμασκός κατοικείται αδιαλείπτως από το 2000 πΧ.
-η Σαουδική Αραβία δεν έχει ποτάμια.
-Η κυβέρνηση του Ντουμπάι διαθέτει εκχιονιστικά μηχανήματα για να διώξει την άμμο από τους δρόμους.
-Αν υποθέταμε ότι έκανε παρέλαση μπροστά μας όλος ο λαός της Κίνας τότε με το υπάρχοντα ρυθμό γεννήσεων η παρέλαση δεν θα τελείωνε ποτέ
-Η Κόστα Ρίκα,το Λιχτενστάιν και η Ισλανδία είναι οι μόνες χώρες που δεν έχουν στρατό.
-Σε κάθε ήπειρο υπάρχει μία τουλάχιστον πόλη που λέγεται Ρώμη.
-Στην έρημο Ατακάμα της Χιλής δεν έχει βρέξει ποτέ.
-Η Κύπρος είναι η μοναδική χώρα που έχει χάρτη στην σημαία της.Επίσης,η Ελβετία είναι η μόνη χώρα που έχει τετράγωνη σημαία.
-Η Ταζμανία στην Αυστραλία έχει το ποιον καθαρό αέρα στον κατοικημένο κόσμο.
-Στο βόρειο ημισφαίριο υπάρχουν τριπλάσιες χώρες απο ότι στο νότιο.
-Η Δαμασκός κατοικείται αδιαλείπτως από το 2000 πΧ.
-η Σαουδική Αραβία δεν έχει ποτάμια.
-Η κυβέρνηση του Ντουμπάι διαθέτει εκχιονιστικά μηχανήματα για να διώξει την άμμο από τους δρόμους.
-Αν υποθέταμε ότι έκανε παρέλαση μπροστά μας όλος ο λαός της Κίνας τότε με το υπάρχοντα ρυθμό γεννήσεων η παρέλαση δεν θα τελείωνε ποτέ
Τετάρτη 4 Ιουνίου 2008
Σάββατο 31 Μαΐου 2008
Δευτέρα 26 Μαΐου 2008
Φτωχότεροι στην Ευρώπη οι Έλληνες
Μία ακόμη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δείχνει ότι οι έλληνες πολίτες είναι οι φτωχότεροι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι περισσότεροι από 2,5 εκατομμύρια έλληνες, δηλαδή ο 1 στους 4, αναγκάζονται να ζουν με λιγότερα από 22 ευρώ την ημέρα. Η καθημερινή ελληνική πραγματικότητα, όμως για πολλούς νέους αλλά και οικογενειάρχες είναι ακόμη πιο σκληρή. Όπως λένε χαρακτηριστικά, από τα 35 ευρώ μεροκάματο, περίπου τα 27 πάνε σε λογαριασμούς και με τα υπόλοιπα προσπαθούν να ζήσουν και να καλύψουν τις άλλες τους ανάγκες. Ωστόσο, έντονο είναι και το πρόβλημα της ακρίβειας που μαστίζει την ελληνική αγορά, καθιστώντας τη χώρα μας μια από τις ακριβότερες χώρες στην Ευρώπη. Η διαφορά των τιμών σε προϊόντα ευρείας κατανάλωσης, στην Ελλάδα σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι μεγάλη, και ενδεικτική του προβλήματος στη χώρα μας, καθώς μπορεί οι τιμές των προϊόντων να αυξάνονται, ωστόσο οι μισθοί παραμένουν σε χαμηλά επίπεδα.
Τρίτη 20 Μαΐου 2008
Afieromeno se olous osous genithikan giro sto 70
H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή. Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.
Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλο και μάθαμε να το ξεπερνάμε. Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι. Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου! Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;
Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη! Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα. Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί............
Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλο και μάθαμε να το ξεπερνάμε. Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι. Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου! Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;
Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη! Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα. Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί............
Τετάρτη 14 Μαΐου 2008
Τετάρτη 2 Απριλίου 2008
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)